සසුන් ගත වූ තෙරණිය ......

නැත අරුතක් මා හට මේ ජිවිතයේ...
සොයා ගොසින් මුලා විය මා මේ සසරේ ...
සැප දුක දෙකම පසුපස එයි සෙවනැලි සේ ...
හෙම්බත් විය මා නම් මේ ලොව අතරේ ...

විදින සැපෙහි නැත කිසි අරුතක් පෙනෙන ..
මොනවා උනත් අවසන මරණය උරුම ...
මියැදෙන්නට ප්‍රථම තේරුම් ගතිමි සැමදේම...
කහ සිවුරක් පොරවා ගතිමි සොයනට නිවන..

ආශාවන් දමා පසකට ආ ගමන ...
සැනසුම කියා නිම කල නොහැකිය දැනෙන ..
සැහැල්ලුවෙන් සිත පිරිලා හැමදාම.....
නිවන තමයි මා හට ඇති සැනසීම....